تاریخ بهبود ایمنی جاده ای در امریکا (رقابت در تجهیزات ایمنی خودرو)- قسمت چهارم

در اواخر دهه 1960، شرکت‌های مستقل آدمک‌های تست تصادف را برای خودروسازان باید مطابق با استانداردهای کمربند ایمنی فدرال عرضه می‌کردند. آدمک‌ها مجهز به دستگاه‌های حسگر داخلی بودند که ضربه های وارده را اندازه‌گیری و ثبت می‌کردند.

نویسنده:

KeaMag

تاریخ:

1401/05/03

157

تعداد بازدید

تعداد نظرات

تاریخ بهبود ایمنی جاده ای در امریکا (رقابت در تجهیزات ایمنی خودرو)- قسمت چهارم

در اواخر دهه 1960، شرکت‌های مستقل آدمک‌های تست تصادف را برای خودروسازان عرضه می‌کردند و باید ثابت می‌کردند که مطابق با استانداردهای کمربند ایمنی فدرال هستند. آدمک‌ها مجهز به دستگاه‌های حسگر داخلی بودند که ضربه های وارده را اندازه‌گیری و ثبت می‌کردند. جنرال موتورز از ساخت های موجود در بازار راضی نبود و در سال 1972 GM Hybrid II را طراحی کرد. دلیل نامگذاری این بود که بهترین ویژگی های ساختگی Alderson VIP و Sierra را با برخی از طرح های اصلی قطعات GM ترکیب می کرد. بر خلاف ساخت های قبلی، Hybrid II نتایج ثابتی را در شرایط مشابه ارائه می داد. Hybrid II همچنین دارای ایستایی مشابه یک انسان بود، به جای توپ و سوکت دارای یک گردن لاستیکی بود و زانویی با حرکت های درست داشت. جنرال موتورز طراحی خود را با رقبا و سازندگان آدمک ها به اشتراک گذاشت. در سال 1973، اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه، Hybrid II را به عنوان تنها آدمک تایید شده برای تست انطباق کمربند ایمنی تایید کرد.

بیشتر بخوانید:

تاریخ بهبود ایمنی جاده ای در امریکا (بررسی خطرات رانندگی) قسمت اول

تاریخ بهبود ایمنی جاده ای در امریکا (صنعت خوردرو در حال تحول) قسمت دوم

تاریخ بهبود ایمنی جاده ای در امریکا (تست تصادف و کمربند ایمنی) قسمت سوم

در دهه 1970، جنرال موتورز شروع به توسعه نسخه پیشرفته تر Hybrid III کرد، یک آدمک حساس و انسان مانند که آسیب های بسیاری از قسمت های بدن را شبیه سازی و اندازه گیری می کرد. Hybrid III سر، گردن، ستون فقرات و وضعیت بهتری نسبت به Hybrid II داشت و 41 کانال اطلاعاتی آن (در مقایسه با 8 کانال در Hybrid II) ضربه به سر، تنه، زانو و پا را با دقت بیشتری اندازه‌گیری می‌کرد. در سال 1997، اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه، Hybrid III را به عنوان تنها آدمک که برای آزمایش های انطباقی استفاده می‌شود، به رسمیت شناخت.

زمانی که در سال 1968 کمربند ایمنی به تجهیزات استاندارد خودرو تبدیل شد،هنوز تعداد رانندگان کمی از آن ها استفاده می کردند. کمپین های ایمنی تحت حمایت دولت فدرال در تلویزیون و رادیو و در رسانه های مکتوب این پیام را به خانه های مردم رساند که کمربند ایمنی و کیسه هوا جان انسان ها را نجات می دهد. بین سال‌های 1984 تا 1995، چهل و نه ایالت قوانینی را تصویب کردند که رانندگان را ملزم می‌کرد تا از کمربند ایمنی استفاده کنند. در سال 1998، دولت فدرال در یک تلاش 30 ساله برای الزام به نصب کیسه هوا در خودروهای جدید پیروز شد، که منعکس کننده این فلسفه است که فناوری ایمنی باید اولین خط دفاعی در تصادفات باشد.

در دهه 1990، پذیرش تجهیزات ایمنی خودرو به یک هنجار اجتماعی تبدیل شده بود. رانندگان متقاعد شدند که به جای گیرکردن در لاشه یک خودرو، با بستن کمربند ایمنی می توانند جان خود را نجات دهند. سازندگان دیگر نمی ترسیدند که تجهیزات ایمنی ، خودروها را خطرناک جلوه دهد یا به فروش آسیب برساند. وسایل ایمنی مطلوب شدند زیرا مصرف کنندگان به فضیلت نجات جان خود ایمان داشتند.

پوستر کمربند ایمنی ، 1984

کمربند سه نقطه ای ولوو ، 1961

طراحی کمربند ایمنی باید تغییر می کرد تا برای رانندگان و کارشناسان ایمنی قابل قبول باشد. یک کمربند به تنهایی بالاتنه را محکم نمی کرد. چندین طرح کمربند ایمنی برای دربر گرفتن کامل بدن در دهه 1950 ثبت اختراع شد و یکی به عنوان ساده ترین و در عین حال موثرترین طرح ظاهر شد. در سال 1958، نیلز بوهلین، مهندس ارشد ایمنی ولوو، کمربند ایمنی سه نقطه‌ای را معرفی کرد که با یک حرکت ساده بازو برای بستن کمربند، شانه و شکم را مهار می‌کرد. در حالی که فشار اصلی بر روی سینه و باسن قرار داشت ، بالا و پایین بدن به خوبی مهار می شد.کمربند ها پیش از این بر روی شکم فشار می آورند، به شکلی که ممکن بود آسیب های داخلی رخ دهد. کمربند ایمنی Bohlin به تجهیزات استاندارد در مدل های منتخب ولوو در سال 1959 تبدیل شد و به زودی در سایر مدل های ولوو نیز استفاده شد.

اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها (NHTSA) از سال 1968 نصب کمربندهای پشتی و شانه ای صندلی های جلو را در همه خودروها اجباری کرد، اما طرح خاصی برای آن تصویب نشد. برخی از خودروسازان کمربندهای مخصوص کمر و کمربندهای شانه ای جداگانه نصب کردند. در سال 1974، NHTSA کمربند ایمنی سه نقطه ای را به عنوان تجهیزات استاندارد برای راننده و سرنشین جلو الزامی کرد. بعداً کمربند ایمنی سه نقطه ای در صندلی های عقب نیز الزامی شد. در تست های تصادف جدید توسط خودروسازان و صنعت بیمه، مزایای کمربند ایمنی سه نقطه تایید شده است. طراحی آن از سال 1959 تغییر نکرده است به جز جمع کننده های کمربند که عملکرد و راحتی آن را بهبود می بخشد.

اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها، فناوری کیسه هوا را به عنوان محور اصلی محافظتی غیرفعال انتخاب کرد. جان دبلیو. هتریک در سال 1953 کیسه هوایی را به ثبت رساند که با هوای فشرده کار می کرد و فورد، جنرال موتورز، و ایتون، ییل و تاون کیسه های هوای گازی سریع تری را در دهه 1960 ساختند. اما مسیر ایده تا اجرا با اشکالات فنی، بی‌تفاوتی رانندگان، بدبینی تولیدکنندگان و تغییر سیاست‌های دولت همراه بود. استانداردهای اجباری کیسه هوا چندین بار در دهه 1970 و 1980 تایید و لغو شدند. در همین حال، جنرال موتورز و فورد به ترتیب در سال 1974 و 1986 به طور داوطلبانه کیسه های هوای اختیاری را معرفی کردند.

در سال 1988، کرایسلر اولین خودروساز آمریکایی بود که کیسه هوای استاندارد سمت راننده را نصب کرد. در سال 1998، قانون فدرال، دو کیسه هوای جلو را در همه خودروهای جدید الزامی کرد. مجموعه‌ای از تلفات ناشی از ایرادات کیسه‌های هوا، رانندگان را مضطرب ‌کرده بود ، اما در اوایل قرن بیست و یکم، رانندگان با حفاظتی که کیسه‌های هوا ارائه می‌کردند، راحت بودند.

فرمان بیوک همراه با کیسه هوا ، 2004

فیلمبرداری از تبلیغ تلویزیونی وینس و لری

هنوز در دهه های 1960 و 1970 تعداد کمی از رانندگان از کمربند های ایمنی استفاده می کردند. اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه (NHTSA) تصمیم گرفت باز هم از تبلیغات برای ترویج استفاده از کمربند ایمنی استفاده کند. از سال 1985 تا 1998، NHTSA و شورای تبلیغات از تبلیغات تلویزیونی و رادیویی که وینس و لری ، آدمک‌های آزمایش تصادف انسان‌مانند را به تصویر می‌کشیدند برای افزایش آگاهی رانندگان استفاده کردند.

تبلیغات تلویزیونی که توسط آژانس تبلیغاتی Leo Burnett و متخصصان فیلمسازی، لباس‌ها و جلوه‌های ویژه ساخته شده‌اند، از طنز و مثال‌های منفی برای نشان دادن عواقب نبستن کمربند ایمنی استفاده می‌کردند. بازیگران ماجراهای ناگوار وینس، یک آدمک تست تصادف با تجربه، و لری، یک تازه وارد را به تصویر کشیدند. موضوع دائمی و قابل تامل این بود که آدمک ها از بستن کمربند ایمنی غفلت می کنند. عواقب سخت این انتخاب در نمایش های اسلپ استیک و باله مکانیکی که می‌توانست خنده‌دار و در عین حال تکان‌دهنده باشد به نمایش گذاشته می شد.