خودروهای "تمام چرخ محرک" برای مصرف روزانه هم مناسبند ، اما خودروهای "چهار چرخ متحرک" باید برای مناسبتهای خاص نگه داشته شوند ، برای وقتی که نیازمند چیز قوی تری هستید.
"تمام چرخ محرک" چطور عمل میکند؟
یک خودرو "تمام چرخ محرک" بهینه شده است برای حرکت روی جاده. این مدل امکان این را دارد که قدرت موتور را تمام مدت به هر چهار چرخ منتقل کند. به این شکل حرکت خودرو روی جاده های باران زده و برفی ، بهتر از مدلهای "دیفرانسیل جلو" و یا "دیفرانسیل عقب" انجام میپذیرد. در خودروهای پرقدرت "تمام چرخ محرک" بودن امکان انتقال توان تورک موتور را به زمین در حالی فراهم میکند که خودرو درحال حرکت با سرعت بالا یا شروع حرکت از سکون با دور بالای موتور است. بیشتر خودروهای "تمام چرخ محرک" به طور متناوب تقسیم نیروی تورک را بین چرخ های جلو و عقب تنظیم میکنند و در هنگام نیاز به حالت "دو چرخ محرک" تغییر وضعیت میدهند تا مصرف سوخت بهینه باشد. این خودروها میتوانند روی سنگفرشها بدون مشکل حرکت کنند چون سیستم آنها به شکلی طراحی شده تا هر چرخ مستقلا بتواند با دور مورد نیاز خود چرخش کند (چرخهایی که متمایل به سمت مرکز گردش هستند ، با سرعت کمتری چرخش میکنند) به این صورت این خودروها برای یک راننده متوسط گزینه مناسبتری جهت رانندگی در شرایط نامطلوب جوی و جاده ای هستند. بنابر این "تمام چرخ محرک" چیزیست که در اکثر شاسی بلندهای مدرن یافت میشود. حتی به شکل افزاینده ای در وانت بار های جدید یافت میشود ، دسته ای که سالهای طولانی در تصاحب "چهار چرخ محرک" ها بوده است.
"چهارچرخ محرک" چطور عمل میکند؟
"چهارچرخ محرک" در عمل یک سیستم موقتیست برای استفاده آفرود یا عبور از سطوح فوق العاده لغزنده ، بدین معنی که راننده باید برای تغییر وضعیت به عملکرد "چهارچرخ محرک" و یا خروج از این وضعیت اقدام کند. این کار ، میل لنگ جلو و عقب را با هم قفل میکند و باعث میشود چرخ های جلو و عقب به یک سرعت گردش کنند. روی خاک ، گل و برف ، سیستم "چهارچرخ محرک" تضمین میکند که نیروی تورک موتور به یک میزان به حداقل یک چرخ در جلو و یک چرخ در عقب منتقل شود ، بدون اینکه نیازی به سیستم کامپیوتری و یا دنده های تعیین موقعیت باشد. این بدین معنیست که در شرایطی که حرکت بر روی سطوح فوق العاده لغزنده مورد نیاز است، بیشترین قدرت به زمین منتقل میگردد تا حرکت شما را ممکن کند. اما این سیستم برای این طراحی نشده که بر روی جاده مورد استفاده قرار گیرد . "چهارچرخ محرک" برای خودروهایی با قابلیت بالای آفرود مانند “Jeep wrangler” , “Jeep Gladiator” و وانت بارهایی مانند “Ford F-150 Raptor” . “Chevrolet Colorado Bison” در نظر گرفته شده است.
محدودیت های "چهارچرخ محرک"
در یک مسیر منحنی ، هریک از چرخ های خودرو با سرعت متفاوتی چرخش میکند. این اثر را میتوان از رد لاستیک روی برف تازه مشاهده کرد که هر چرخ ، انحنای متفاوتی از دیگر چرخ ها به جای میگذارد که طول آن هم تفاوت اندکی دارد. برای اینکه چرخهای جلو و عقب با سرعت متفاوتی گردش کنند ، سیستم "تمام چرخ محرک" یا از یک دیفرانسیال مرکزی کمک میگیرد یا یک کلاچ متصل بین اکسل جلو و عقب.
سیستم "چهارچرخ محرک" میل لنگ جلو و عقب را با هم قفل میکند ، پس این دو باهم به یک سرعت چرخش میکنند و به یک میزان از نیروی تورک دریافت میکنند. اگر سعی کنید با یک خودرو "چهارچرخ محرک" در یک مسیر خشک با شعاع کم دور بزنید ، لرزش سیستم را به راحتی حس کرده و صدای آن را میشنوید. حتی گاهی لاستیکهای جلو میلغزند و جیر جیر میکنند. اگر سیستم "چهارچرخ محرک" روی مسیر های شهری خشک استفاده شود ، این قفل شدن میل لنگ ها سیستم انتقال نیرو را متشنج کرده و باعث میشود چرخها به شکل ناهمسانی مستهلک شوند. مهمتر از همه ، استفاده از سیستم "چهارچرخ محرک" در مسیرهای عادی میتواند خطرناک باشد چون به شکل کلی دور زدن را سخت تر میکند. در سطوح کم اصطکاک مثل برف ، گل و شن ، این اتصال مشکلی ایجاد نمیکند ، چراکه تایرها میتوانند آزادانه سر بخورند تا میل لنگ بتواند شرایط خاص هر چرخ را برای طی مسیر متفاوت آماده کند.
بهترین استفاده از هر دو:
خوشبختانه امکان خرید خودرویی با هردو سیستم "چهارچرخ محرک" و "تمام چرخ محرک" وجود دارد. در اغلب وانت بارهای امروزی ، امکان انتخاب بین حالت رانندگی اتوماتیک "تمام چرخ محرک" و یا سیستم "چهارچرخ محرک" وجود دارد. برای مثال “Mercedes-Benz G Wagen” به شکل عادی مانند "تمام چرخ محرک" عمل میکند ، تا وقتی که شما با قفل کردن دیفرانسیال مرکزی ، حالت "چهارچرخ محرک" را فعال کنید .
سردرگمی:
سازندگان خودرو درک تکنولوژِی ساخته های خود را برای خریداران آسان نمیکنند. خیلی خودروها با سیستم "تمام چرخ محرک غیر قرینه" سوبارو ، در حقیقت نیروی تورک را به شکل قرینه بین اکسل جلو و عقب تقسیم میکنند. سیستم "کواترو" آئودی سه معنی متفاوت در خودروهای A3 , A5 و A4 Allroad دارد. شورولت هم خودروهای "تمام چرخ محرک" خودرو را به عنوان "چهارچرخ محرک" معرفی میکند ، درحالی که "چهارچرخ محرک" را با “4x4” میشناساند. فورد هم مصرانه بسیاری از خودروهای شاسی بلند "تمام چرخ محرک" خود را "چهارچرخ محرک" معرفی میکند. یکی از راحت ترین راه ها برای پی بردن به اینکه خودرو شما "چهارچرخ محرک" است یا "تمام چرخ محرک" نگاه کردن به دفترچه راهنمای آن است. اگر اخطاری پیدا کردید مبنی بر عدم روشن کردن سیستم در مسیرهای خشک ، خودرو "چهارچرخ محرک" است ، در غیر این صورت به نظر "تمام چرخ محرک" است. اگر هم میخواهید خودرو جدید بخرید ، باید با این تفاوت آشنا باشید. چون در هرحال همه سیستمهای "تمام چرخ محرک" سازندگان متفاوت هم به یک شکل عمل نمیکنند.
این سیستمها ، معجزه نمیکنند:
بعد از گیر افتادن در شرایط انحراف و سرخوردن خودرو ، برخی رانندگان قانع میشوند که به یک خودرو "چهارچرخ محرک" یا "تمام چرخ محرک" نیاز دارند. این فکر الزاما درست نیست. این خودرو ها نیرو را به جای دو چرخ به هرچهار چرخ میفرستند، یعنی این سیستم در شرایط لغزندگی تقریبا دوبرابر سیستمهایی با دو چرخ محرک کشش ایجاد میکنند.
اما این سیستم در شرایط جاده های یخ زده یا پوشیده از برف ، تنها برای شتاب گرفتن و حرکت به کمک میآیند. در زمان گردش یا نیاز به توقف هیچ کمکی به شما نخواهد کرد. در این وضعیت تایرهای خودرو شما صرف نظر از اینکه خودرو دو چرخ محرک باشد ، "چهارچرخ محرک" یا "تمام چرخ محرک" ، درست به یک اندازه چسبندگی خواهد داشت. ترمز ها هم همیشه روی هر چهار چرخ عمل میکنند تا سرعت خودرو کاهش یابد ، محرک بودن تعداد چرخ ها تاثیری روی قدرت ترمز گیری خودرو نخواهد داشت.
در نتیجه بهترین روش برای اطمینان از شرایط خودرو در موقعیتهای خطرناک ، رانندگی با تمام تمرکز و با رعایت اصول ایمنیست.
منبع: caranddriver.com