هنر اعتراضی در موسیقی، از دهه شصت تا امروز

هنر اعتراضی در موسیقی، بررسی اجمالی آثار برتر موسیقی از دهه شصت تا امروز

در این مقاله نگاه مختصری خواهیم داشت بر هنر اعتراضی در موسیقی..
هر چند نمی توان تاریخ مشخصی برای شروع هنر اعتراضی تعیین کنیم، اما با مرور تاریخ هنر می توانیم رگ و ریشه هایی از هنر اعتراضی پیدا کنیم.

در زمانه ایی که خشم حق طلبانه ملتی را به اعتراض وا می دارد هنرمندانش با ابزار و ارتباطاتی که دارند می توانند ذره بین بر مشکلات مردم بگذارند و حرف مردم را سریع تر منعکس کنند و از طریق هنراعتراضی خروجی های بسیار تاثیر گذارتری تولید کنند.

برخی از چهره ها و هنرمندانی که  از دهه شصت تا به امروز نامشان با موسیقی اعتراضی پیوند داده شده.

ازدهه شصت که بخواهیم شروع کنیم آثار چشمگیری برای اعتراض مدنی تولید شد که یکی از آنها ترانه مشهور پسر خوش شانس در سال 1969 توسط جان فوگرتی در گروه creedance تولید شد.
زمانی که جنگ ویتنام شش سال طول کشید در این ترانه از بی امان بودن جنگ حرف زده می شود

و اما ترانه مشهور دیگر دهه شصت احترام هستش..
این ترانه را نخستین بار اوتیس ردینگ در سال 1965 اجرا کرد اما با کاوری از آرتا فرانکلین تبدیل به امضای او شد..
اما ناگفته نماند این ترانه یک شعار و موفقیت بزرگی بود برای زنان
این ترانه در باره زنی جوان و مستقل و یا اعتماد به نفس است که خطاب به مردش می‌گوید هر کاری بخواهی انجام میدهم و در قبالش من تنها (احترام) میخواهم.

دهه هفتاد و دو شاهکار ماندگارش
برخیز، بایست :1973
از باب مارلی و پیتر تاش هنرمندان موسیقی رگی جامائیکایی نوشته شد..

به گفته دوست دختر آن زمان باب مارلی،
مارلی این آهنگ را در سفر به هائیتی نوشت که به شدت تحت تاثیر فقر و شرایط نامساعد زندگی در آن کشور بود.

برخیر، بایست، آخرین آهنگی بود که باب مارلی رو صحنه اجرا کرد!

پینک فلوید _آجر دیگری در دیوار 1979
تنها ترانه پینک فلوید که در چارت آمریکا هم به رتبه نخست رسید این اثر را ممکن است در هر اعتراضی شنیده باشید اما بیایید نگاه دیگری به ماهیت واقعیش بندازیم.
آلبوم دیوار، داستان یک ستاره راک خیالی به نام پینک را روایت می‌کند که در طول زندگیش دچار حوداث زیادی شده است.
او پارانوئید و گوشه گیر می‌شود و در نهایت خود را با یک دیوار فیگوراتیو از جامعه جدا میکند.
ترانه آجر دیگری در دیوار تجربیات پینک در مدرسه ابتدایی را با معلمان و سیستمی که اطاعت را به جای یادگیری تشویق می کنند با اشعاری مانند:
ما به هیچ کنترلی نیاز نداریم و هی معلم ما رو تنها بذار بحث می کند.
نگرش گروه در اثر پیش رو این است که سیستم مدرسه صرفا کودکان را آموزش می دهد تا با انتظارات جامعه مطابقت داشته باشند و بدون هیچ کنجکاوی و سوالی تسلیم قدرت شوند.

دهه 1980 - U2  "یکشنبه، یکشنبه خونین"

 "یکشنبه، یکشنبه خونین" U2. یکشنبه خونین به تیراندازی دسته جمعی در سال 1972 در ایرلند شمالی اشاره دارد. سربازان انگلیسی در جریان راهپیمایی اعتراضی به 26 غیرنظامی غیرمسلح تیراندازی کردند. آنها به بازداشت 342 نفری که گمان می رود در ارتش جمهوری خواه ایرلند دست دارند اعتراض کردند. گروه راک ایرلندی U2 در یک آهنگ اعتراضی در سال 1983 این تراژدی را گرامی داشت. "یکشنبه، یکشنبه خونین" آهنگ آغازین آلبوم "War" گروه است.

مگر میشود از موسیقی دهه 80 ، جوداس پریست رو نادیده بگیریم ؟
ترانه ی United از جوداس پریست :
راب هالفورد،  این آهنگ را "سرود ما علیه جهان" می نامد. این الهام از عدم محبوبیت دولت محافظه کار در بریتانیا در آغاز دهه 1980 بود. هالفورد به مجله بیلبورد توضیح داد: «احساس اتحاد جمعیت گسترده مردم بریتانیا علیه دولتی که ما می دانستیم ناکارآمئ است، وجود داشت. ما می‌خواستیم برای متال‌هدها، نه تنها در بریتانیا، بلکه در همه جا، ندای تجمعی ارسال کنیم.»
این یک آهنگ عالی در مورد اتحاد است که جهان واقعاً در حال حاضر به آن نیاز دارد.

جالب است بدانید جوداس پریست آلبوم British Steel را ، جایی که جان لنون زندگی و کار می کرد، ضبط کردند. اتاقی که لنون «تصور کن» را نوشت، محل کار اصلی آنها بود.

دهه 1990 - Rage Against و ترانه ی  "کشتن به نام"
نام گروه به تنهایی نشان می دهد که آنها مایلند نظر خود را بیان کنند. با الهام از شورش های لس آنجلس، Rage Against the Machine "Killing in the Name" را در سال 1992 منتشر کرد. اشعار به تاریخچه نیروی پلیس ایالات متحده اشاره دارد که توسط برتری خواهان سفیدپوست رهبری می شود که نماد آنها صلیب سوزان است.

بازم دهه ی 90 ، اینبار Megadeth و شاهکارش : symphony of destruction

این آهنگ درباره رهبران سیاسی است و سازمان های قدرتمندی که آنها را کنترل می کنند که می تواند به دیکتاتوری های نظامی و همچنین به رهبران منتخب دموکراتیک نیز مربوط شود.
همانطور که Dave Mustaine در آهنگ اشاره می کند، مشکل فقط رهبران نیستند، بلکه افرادی هستند که کورکورانه از آنها پیروی می کنند. این سیاستمداران، پس از به دست آوردن قدرت، «سمفونی تخریب» را رهبری می‌کنند که مردم از آن پیروی می‌کنند و اغلب به ضرر خودشان است.
دیو ماستین می‌گوید که الهام‌بخش این آهنگ زمانی بود که او در حال تماشای کاندیدای منچوری بود.

 ویکتور خارا

در سال ۱۹۷۳ با آغاز کودتای پینوشه بسیاری از انقلابی‌های پیشرو از جمله آلِنده به قتل رسیدند و بسیاری دیگر نیز بازداشت شدند. خارا نیز در جمع دانشجویان دانشکده فنی دستگیر شد و به همراه شمار زیادی از دانشجویان به استادیوم سانتیاگو منتقل شد. در آن‌جا استخوان‌های دست و انگشت‌های او را شکستند و از او خواستند در حضور سایر بازداشت‌شدگان آواز بخواند و او ترانه «ما پیروز خواهیم شد» سرود مخصوص حزب اتحاد مردمی را خواند. 

در روز ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۳ جسد تیرباران شدهٔ او را در کنار خیابان پیدا کردند.

دهه ی 2000، پتی اسمیت و آلبوم Trampin :

پتی اسمیت با اشعار آگاهانه اجتماعی بیگانه نیست. او بیش از چهار دهه است که به طور فعال در جنبش های اعتراضی نقش داشته است.
ترانه ی «رادیو بغداد» یک حماسه ی اعتراضی 12 دقیقه ایست  .پتی  اسمیت این ترانه را در زمان حمله آمریکا به عراق سرود و طمع غرب را به عنوان منبع درگیری شدیداً محکوم می کند .

 شاهکار دیگر دهه ی 2000 ، اینبار از SOAD :

این آهنگ در مورد تجارت پشت جنگ است و اینکه چگونه سیاستمداران ممتاز آن را شروع می کنند، اما انتظار دارند فقرا برای آنها بجنگند. Creedence Clearwater Revival نیز در دهه 60 به همین نکته اشاره کرد .

کلمه ی  "B.Y.O.B."  اصطلاحی است به معنای " مشروب خود را بیاورید " است که اغلب در مهمانی های مجلل استفاده می‌شود، گروه با این کلمه بازی می کند و آنرا تبدیل به Bring Your Own Bombs میکند ( بمب های خود را بیاورید ! )

در سال 2003 که منجر به جنگ عراق شد، System Of A Down به وضوح اعلام کرد که با آن مخالف هستند .