معرفی و زندگینامه هانری کارتیه برسون، عکاس فرانسوی ژانر مستند اجتماعی

هنری کارتیه برسون 
حرفه: عکاس 
ژانر : مستند اجتماعی
به لاتین: Henri Cartier-Bresson
French photographer

تولد: ۲۹ آگوست ۱۹۰۸ در فرانسه 
مرگ: ۳ آگوست ۲۰۰۴ در سن ۹۵ سالگی در فرانسه
شاغل؛ در آژانس عکس مگنوم
تألیفات: کتاب عکسی موسوم به Images à la sauvette (1952 ؛ لحظه قاطع)
فرانسه کارتیه برسون (1971) ، چهره آسیا (1972) و درباره روسیه (1974)

هنری کارتیه برسون ، (زاده 22 اوت 1908 ، شانتلوپ ، فرانسه-درگذشت 3 آگوست 2004 ، سرست) ، عکاس فرانسوی که عکس های انسانی و خودجوش او به ایجاد عکاسی خبری به عنوان یک هنر کمک کرد.  نظریه او مبنی بر این که عکاسی می تواند در لحظاتی با وضوح فوق العاده ، معنای پوسته زیرین ظواهر را به تصویر بکشد ، شاید به بهترین وجه در کتاب او Images à la sauvette (1952 ؛ لحظه قاطع) بیان شده است.

 کارتیه برسون در ۱۹۰۸ متولد شد و در روستایی در نزدیکی پاریس به مدرسه رفت.  در سالهای 1927–28 در پاریس نزد آندره لوته ، هنرمند و منتقد مرتبط با جنبش کوبیسم ، تحصیل کرد.  لوته یک علاقه مادام العمر به نقاشی را در او ایجاد کرد ، که عامل مهمی در آموزش بصری  او بود.  در سال 1929 کارتیه برسون به دانشگاه کمبریج رفت و در آنجا در رشته ادبیات و نقاشی تحصیل کرد.

 در دوران کودکی ، کارتیه برسون با اسرار دوربین عکاسی ساده "براونی" آشنا شده بود.  اما اولین دغدغه  جدی او در مورد رسانه در سال 1930 ، پس از دیدن آثار دو عکاس بزرگ قرن بیستم ، اوژن اتژه و من ری ، رخ داد.  او با استفاده از کمک هزینه کوچک ، در سال 1931 به آفریقا سفر کرد ، جایی که در میان طبیعت  زندگی می کرد و تجربیات خود را با یک دوربین مینیاتوری ضبط می کرد.  در آنجا به تب سیاه  مبتلا شد و بازگشت وی به فرانسه ضروری شد.  قابل حمل بودن یک دوربین کوچک و سهولت ثبت تصاویر آنی ، می تواند باعث خرسندی  شما شود ، زیرا در سال 1933 او اولین لایکای 35 میلی متری خود را خریداری کرد.  استفاده از این نوع دوربین مخصوصاً مورد علاقه کارتیه برسون بود.  این نه تنها به خودانگیختگی بلکه به ناشناس بودن نیز متمایل است.  کارتیه برسون آنقدر مایل بود که شاهد خاموش و حتی دیده نشدن در هنگام تصویر برداری  باشد ، به طوری که قسمت های کرومیوم روشن دوربین خود را با نوار سیاه پوشانده بود تا کمتر دیده شود ، و گاهی اوقات دوربین را زیر یک دستمال پنهان می کرد.  این مرد به طور مشابه نسبت به زندگی و کار خود کوتاهی می کرد. 
در بیش از 40 سال عکاسی ، کارتیه برسون به طور مداوم در سراسر جهان سرگردان بود.  اما هیچ چیز اجباری در سفرهای او وجود نداشت ، و او به صراحت ابراز تمایل کرد که به آرامی حرکت کند ، "با شرایط مناسب زندگی کند" در هر کشور ، وقت خود را به آرامش بگذراند و مشاهده کند ، به طوری که کاملاً در محیط و فضا  غرق شود.

در سال 1937 کارتیه برسون اولین فیلم مستند خود را در زمینه کمک های پزشکی در جنگ داخلی اسپانیا تهیه کرد.  این تاریخ همچنین اولین عکس های گزارشگری او را که برای روزنامه ها و مجلات تهیه شده بود ، مشخص کرد.  اشتیاق او به فیلمسازی زمانی بیشتر برانگیخته شد که از سال 1936 تا 1939 ، او به عنوان دستیار کارگردان فیلم ژان رنوار در تولید فیلمهای Une Partie de campagne (یک روز در کشور) و La Règle du jeu (قوانین قوانین) کار کرد.  بازی)  او به عنوان یک عکاس مدیون فیلمهای بزرگی بود که در جوانی دیده بود.  او گفت ، این فیلم ها  به او آموختند که دقیقاً لحظات گویا و دیدگاه گویا را انتخاب کند.  اهمیتی که او به تصاویر متوالی در عکاسی ثابت می دهد را می توان به دل مشغولی او به فیلمسازی نسبت داد.

 در سال 1940 ، در طول جنگ جهانی دوم ، کارتیه برسون توسط آلمان ها اسیر شد.  او در سال 1943 فرار کرد و سال بعد در یک واحد عکاسی زیرزمینی فرانسه که برای ضبط اشغال آلمان و عقب نشینی تعیین شده بود شرکت کرد.  در سال 1945 او فیلمی برای دفتر اطلاعات جنگی ایالات متحده به نام Le Retour ساخت که در آن به بازگشت اسرای جنگی آزاد شده و تبعید شدگان به فرانسه پرداخته بود.

 اگرچه عکسهای کارتیه برسون در سال 1933 در گالری معتبر ژولین لوی در شهر نیویورک به نمایش گذاشته شده بود ، اما در سال 1947 ، هنگامی که یک نمایشگاه شخصی در موزه هنرهای مدرن آن شهر برپا شد ، ادای احترام مهمتری به او شد.  در همان سال ، کارتیه برسون ، با همکاری عکاس آمریکایی روبرت کاپا و دیگران ، آژانس عکاسی اتحادیه ای  موسوم به Magnum Photos را تأسیس کرد.  این سازمان پوشش جهانی مجلات را با عکس های برخی از با استعدادترین عکاسان خبری آن زمان ارائه می داد.  تحت حمایت مگنوم ، کارتیه برسون بیش از هر زمان دیگری بر عکاسی گزارشگری تمرکز کرد.  سه سال بعد رد او را می توان در هند ، چین ، اندونزی و مصر یافت.

این مطالب و موارد دیگر ، که در دهه 1950 در اروپا گرفته شد ، موضوعات متعددی از کتابهای منتشر شده بین سالهای 1952 تا 1956 را تشکیل داد. چنین نشریاتی به میزان قابل توجهی به شهرت کارتیه برسون به عنوان استاد مهارت خود یعنی عکاسی و فیلم سازی کمک کرد.  یکی از آنها ، و شاید شناخته شده ترین آنها ، Images à la sauvette ، حاوی آنچه که احتمالاً جامع ترین و مهمترین بیانیه کارتیه برسون در مورد معنا ، تکنیک و کاربرد عکاسی است.  عنوان به یک ایده مرکزی در کار او اشاره می کند - لحظه سرنوشت ساز - آن لحظه گریزان ، هنگامی که ظاهر موضوع ، با وضوح درخشان ، اهمیت رویدادی را که بخشی از آن است ، بیان می کند.  تشکیل می دهد.  کتابهای بعدی عبارتند از فرانسه کارتیه برسون (1971) ، چهره آسیا (1972) و درباره روسیه (1974).

 وی در سال 1955 ، هنگامی که یک نمایشگاه گذشته نگر از 400 عکس او در موزه هنرهای تزئینی در پاریس برپا شد ، به افتخار کشورش مورد تقدیر قرار گرفت و سپس این نمایشگاه در اروپا ، ایالات متحده و ژاپن به نمایش گذاشته شد تا عکس ها در نهایت سپرده شوند.  کتابخانه ملی (کتابخانه ملی) در پاریس.  در سال 1963 در کوبا عکاسی کرد.  در 1963-64 ، در مکزیک ؛  و در سال 1965 ، در هند.  لوئیس مال فیلمساز فرانسوی به یاد می آورد که در جریان شورش دانشجویی در پاریس در مه 1968 ، کارتیه برسون با دوربین 35 میلی متری خود ظاهر شد و با وجود فعالیت های بسیار. زیاد، فقط با سرعت حدود 4 عکس در ساعت عکس گرفت.

 در اواخر دهه 1960 کارتیه برسون شروع به تمرکز بر روی ساخت تصاویر متحرک کرد-از جمله Impressions of California (1969) و Southern Exposures (1971).  او معتقد بود که هنوز عکاسی و استفاده از آن در مجلات تصویری تا حد زیادی توسط تلویزیون جایگزین می شود.  در اصل ، او همیشه از خلق چاپ های شخصی خود اجتناب می کرد و متقاعد شده بود که نیازهای فنی عکاسی یک حواس پرتی مضر است.  به همین ترتیب ، او فیلمبرداری فیلم ها را کارگردانی کرد و خود دوربین نداشت.  با این وجود ، او دیگر قادر نبود به تنهایی کار کند.  کارتیه برسون سالهای بعد خود را وقف طراحی کرد.
لایکا - دفترچه یادداشت او ، به قول خودش - هر کجا که می رفت او را همراهی می کرد ، و مطابق با آموزش نقاشی ، همیشه یک تکه طرح کوچک به همراه داشت.  برای کارتیه برسون نوعی پیامدهای اجتماعی در دوربین وجود داشت.  به نظر او ، عکاسی در عصری مصنوعی برای حفظ جهان واقعی و انسانی وسیله ای فراهم کرد.

منبع: www.britannica.com