The Doors با صدای مسحور کننده جیم موریسون، مخلوط ژانر ، ترانه های تحریک آمیز و سازش ناپذیر و قدرت مسحورکننده شعر و حضور کاریزماتیک جیم موریسون خواننده ، نه تنها در موسیقی عامه بلکه در فرهنگ عامه نیز تأثیر و تحول شگفت انگیزی داشت.
اگر به شنیدن موسیقی آنالوگ علاقمند هستید، برای خرید صفحه گرام دورز Doors به لینک زیر وارد شوید :
The Doors - Waiting For The Sun / 1 LP
ورود Doors به صحنه راک در سال 1967 نه تنها آغاز کننده رشته تک آهنگ ها و آلبوم هایی بود که به مرور تبدیل به صفحه های سنگی کلاسیک می شوند ، بلکه همچنین چیزی بسیار بزرگتر است - یک رابطه جدید و عمیق تر بین خالقان آثار هنری و مخاطبان در ژانر موسیقی بود. با گذر کردن از موسیقی به عنوان صرفا سرگرمی ، گروه چهارنفره لس آنجلس بی وقفه طرفداران خود را به چالش می کشید ، با آنها مقابله می کرد و به آنها را الهام می بخشید ، و با سر به قلب دنیای تاریکی جهید و ترانه های خیلی سیاهی سرودند در حالی که گروه های دیگر در مورد صلح و عشق با هم اختلاف داشتند. اگرچه آنها تعداد زیادی مقلد داشته اند ، اما هرگز گروه موسیقی مشابه آنها وجود نداشته است. و 50 سال پس از اولین آلبوم آنها ، موسیقی و میراث The Doors بیش از هر زمان دیگری تأثیرگذار است.
ممکن است فرماندهی عرفانی موریسن(جیم موریسون) در نقش شکل دهنده ساختار گروه ، قلب برجسته The Doors باشد ، اما قدرت فوق العاده گروه بدون وجود نقش بی نظیر کیبوردیست برجسته ری مانزارک ، تزیینات ظریف ، گویا رابی کریگر گیتاریست و ضربان انعطاف پذیر ، پویا و غنی درامر جان دنسمور. از آرت راک باروک گرفته تا موسیقی پاپ جاز تا بلوز gutbucket ، سه گانه سازهای گروه می توانست در هر قلمرو موسیقی با aplomb حرکت کند - و هر سه به عنوان ترانه سرا بسیار کمک کردند به جیم موریسون تا ترانه های نامتعارف گروه را بیش از پیش در دل مخاطبان جا بیندازند.
این گروه The Doors زمانی متولد شد که موریسون و مانزارک - که در مدرسه فیلم UCLA با هم ملاقات کرده بودند و با یکدیگر آشنا شده بودند - در تابستان سال 1965 ، به طور غیر منتظره ای ، در ساحل ونیز ، کالیفرنیا ، دوباره دیدار کردند. اگرچه جیم مورسون هرگز قصد خوانندگی نداشته است ، موریسون با قدرت ترانه سرایی خود به عضویت گروه Manzarek Rick and the Ravens دعوت شد. کریگر و دنسمور ، که با هم در گروه Psychedelic Rangers اجرا می کردند ، به زودی به عضویت گروه د درز درآمدند . اگرچه چندین باسیست برای گروه جدید آزمایش کردند ، اما هیچ کس نمی توانست به خوبی کارآیی دست چپ مانزارک را فراهم کند. نام خود را از مونوگرافی روانگردان Aldous Huxley به نام The Doors of Perception گرفتند ، گروه پس از یک کنسرت افسانه ای در Whiskey-a-Go-Go در Sunset Strip با Elektra Records قرارداد امضا کردند.
اولین آلبوم معروف آنها ، در ژانویه 1967 منتشر شد ، با "Break On Through (to the Other Side)" شروع به کار کردند و همچنین شامل تک آهنگ های "Light My Fire" ، و آهنگ و ترانه سوزناک "Back Do Man" و ترانه شاهکار "The End" بود. " Doors با این آلبوم کاملاً شکل گرفته بود و قادر به لرزاندن نمودارهای جدول فروشآهنگ های پاپ و آوانگارد با یک سرعت سرسام آور بود. قبل از اینکه سال 67 به پایان برسد ، آنها پیگیری جاه طلبانه تک آهنگ های Love Me Two Times" ، "People Strange" و "When the Music's Over" را انجام دادند.
در سال 1968 تک آهنگ در انتظار آفتاب منتشر شد و ترانه بسیار محبوب "سلام ، دوستت دارم" ، "خیابان عشق" و "پنج به یک". طی چند سال آینده منتشر گردید.و همچنین آلبوم های جدیدی مانند آلبوم The Parade Soft 1969 (با "Touch Me" و "Tell All the People") ، هتل Morrison 1970 (که شامل "Roadhouse Blues" ، "Peace Frog" و " Queen of the Highway ") و LA Woman 1971 (با افتخار" Rider's on the Storm "،" Love Her Madly "در سال های آینده منتشر گردید.
گروه قبل از مرگ جیم موریسون در سال 1971 ، در مجموع شش آلبوم استودیویی و همچنین یک آلبوم زنده و یک مجموعه منتشر کردند. دستاوردهای الکترونیک آن ها و تلفیق آن با موزیک راک در استودیو و صحنه در مقایسه با موسیقی راک آن زمان بی نظیر بود. و اگرچه مرگ موریسون به معنای پایان یک دوره طلایی بود ، مانزارک ، کریگر و دنسمور در دو آلبوم اصلی دیگر Doors ، سایر صداها و دایره کامل و مجموعه ای از آهنگ های ساخته شده برای همراهی ضبط شعرهای موریسون در سال 1969 ، که در سال 1978 منتشر شد ، همکاری کردند. د درز یک دستاورد به تمام معنا آمریکایی بود. اعضا باقی مانده گروه همچنین پروژه های موسیقی فردی ، کتاب ، تولیدات نمایشی و سایر مشاغل را دنبال کردند - و تا به امروز بی وقفه خلاق مانده اند.
در دهه های گذشته از دوران اوج ددرز The Doors، نقش برجسته این گروه چهار نفره در معبد پارنتئون هنرمندان بسیار بزرگتر شده است - و آنها نقش برجسته ای از فرهنگ برخواستن برای نویسندگان ، فعالان ، هنرمندان تجسمی و سایر جوامع خلاق هستند. آهنگ های آنها ، که در تعداد فزاینده ای از فیلم ها ، نمایش های تلویزیونی ، بازی های ویدیویی و ریمیکس های برجسته ارائه می شود ، همیشه به نظر عجیب و غریب حال و هوای تازه و معاصر دارد. مهم نیست که روند موزیکال و فرهنگی ، The Doors همیشه آماده خواهد بود تا موج جدیدی از شنوندگان که به طرف این سبک موزیک گرایش پیدا می کنند را اغنا کند تا درک بهتری از این سبک و ترانه سرایی منحصر بفرد و بیمارگونه موریسون داشته باشند.
جیم موریسون خواننده و ترانه سرای د-درز
JIM MORRISON
Singer for The Doors
تولد: 8 دسامبر ۱۹۴۳
مرگ: ژوئیه ۱۹۷۱ به علت مصرف زیاد مواد مخدر
در مرکز رمز و راز Doors حضور پر جاذبه ترانه سرا و خواننده گروه ، جیم موریسون ، چرم پوش است که قدرت سحر انگیز یک شمن را به میکروفون منتقل می کرد.
موریسون هنگامی که در سال 1965 در ساحل ونیز کالیفرنیا با ری مانزارک نوازنده کیبورد ملاقات کرد دانشجوی سینما در UCLA بود. مانزارک با شنیدن ترانه های موریسون ، بلافاصله به او پیشنهاد داد یک گروه تشکیل دهند. خواننده نام این گروه را از خاطرات معروف روانگردان آلدوس هاکسلی ،با نام "درهای ادراک" گرفته است.
شعرهای موریسون که دائماً خود سانسور و خرد متعارف را به چالش می کشید ، به موضوعات تابو جامعه از جمله جنسیت ، خشونت ، و روح آزادی می پرداخت. او شخصیت های اقتدار گرای دوره خود را خشمگین کرد ، جسارت و بلند پروازی شجاعانه به خرج داد ، و راه افراط و تفریط را به سمت کاخ خرد تغییر داد.
در طی شش آلبوم خارق العاده و اجراهای زنده بیشمار مرز شکن ، او به طور غیرقابل تغییری مسیر موسیقی راک را تغییر داد - و در سال 1971 در سن 27 سالگی درگذشت. او در پاریس به خاک سپرده شد ، و طرفداران از سراسر جهان به طور منظم به دیدن آرامگاه وی میروند.
در سال 1978 ، اعضای بازمانده گروه ،نوازنده کیبورد ری مانزارک ، گیتاریست رابی کریگر و درامر جان دنسمور - برای ضبط موسیقی همراه با خواندن دو نفره به جای صدای جیم موریسون، در مجموعه ای از خوانش شعرهای موریسون ، دوباره به هم پیوستند. او همچنان الگوی برجسته ای در موزیک راک است و آواز ، شعر و رفتار خاص او بر روی صحنه همچنان الهام بخش هنرمندان و مخاطبان موسیقی و هنر در سراسر جهان است.
ری مانزارک نوازنده کیبورد گروه دورز The doors
RAY MANZAREK
Keyboardist for The Doors
0. Ray Manzarek معمار صدای کیبورد مست کننده The Doors بود. بازی احساسی Manzarek با راک ، جاز ، بلوز ، بوزا نوا و مجموعه ای از سبک های دیگر در یک چیز کاملاً جدید ، خیره کننده و جدید بازنمود پیدا می کرد.
این گروه در سال 1965 متولد شد ، زمانی که جیم موریسون و مانزارک که بومی شیکاگو بود - هر دو دانشجوی فیلم سازی در دانشگاه UCLA بودند- و در ساحل ونیز کالیفرنیا دیدار کردند. شعر خواننده کاملاً متناسب با ایده های موسیقی کیبوردیست آموزش دیده کلاسیک بود ، و سرانجام آنها تصمیم گرفتند یک گروه تشکیل دهند. اگرچه چندین بیسیست برای گروه تست دادند ، هیچ کس نمی توانست با خطوط باس ارائه شده توسط دست چپ Manzarek مطابقت داشته باشد. The Doors که به Elektra Records امضا شد ، شش آلبوم استودیویی ، یک آلبوم زنده و یک مجموعه قبل از مرگ نابهنگام موریسون در 1971 منتشر کرد.
Manzarek ، Krieger و Densmore دو آلبوم به عنوان سه نفره باقی مانده گروه تحت عنوان Doors moniker منتشر کردند که Manzarek و Krieger به عنوان خواننده آواز فعالیت می کردند. بعداً مانزارك گروه Nite City را تشكيل داد.
بازماندگان The doorsبرای ایجاد پس زمینه موسیقی برای ترانه های ضبط شده موریسون در سال 1978 با انتشار یک آلبوم آمریکایی دوباره گرد هم آمدند. مانزارک پنج آلبوم گروه L.A. X را تولید و اجرا کرد ، از جمله لس آنجلس ، که همچنان یکی از علائم پرانرژی جنبش پانک است. این
نوازنده کیبورد چندین کتاب تألیف کرد و آلبوم های انفرادی زیادی را ضبط کرد. ری به همراه همسرش ، دوروتی ، 45 سال در ناپا ، کالیفرنیا زندگی کرد تا اینکه در ماه مه 2013 پس از درگیری مرگبارش با سرطان مجرای صفراوی درگذشت.
تولد: 12 فوریه 1939
مرگ: 20 مه 2013
جان دنسمور درامر دورز The Doors
JOHN DENSMORE
Drummer for The Doors
جان دنسمور درامر چیزی فراتر از موتور ریتمیک The Doors بود. وی که به شدت تحت تأثیر موزیسین های جاز مانند الوین جونز و ریتم های انعطاف پذیر موج مکتب برزیل قرار گرفته بود ، حس پویایی ، ساختارشکنی موسیقیایی بسیار پیشرفته ای را در ضرب های خود به ارمغان آورد.
دنسمور متولد لس آنجلس که از کودکی به طور غیرقابل باوری به موسیقی کشیده شد ، احساس پویایی خود را در نواختن با گروه موسیقی پیش آهنگی مدرسه ش آغاز کرد. در اواسط دهه 60 او در گروهی به نام Psychedelic Rangers به رابی کریگر ، گیتاریست پیوست. اندکی بعد ، آنها با ری مانزارک و موریسون نوازنده کیبوردو خواننده و ترانه سرای The Doors ارتباط برقرار کردند و یک فصل انفجاری در توسعه راک اند رول آغاز شد. مجموعه ای از ضبط های تغییر یافته پارادایم و اجراهای زنده دورهمی در پی آن شکل گرفت.
مرگ موریسون در 1971 پایان دوره ای بود ، اگرچه این سه نفر باقی مانده گروه دو آلبوم دیگر و یک آهنگ پس زمینه (بک گراند) برای ترانه های ضبط شده خواننده فقید گروه جیم موریسون ضبط کردند.
این نوازنده همه فن حریف در پروژه های بعدی به جستجوی موسیقی رگی و جاز پرداخت ، کتاب و مقاله نوشت و در انجمن تئاتر پرماجرای L.A. فعال شد. او به خاطر موسیقی که برای تولید صحنه تئاتر به کارگردانی تیم رابینز خلق کرد ، جایزه هفتگی تئاتر L.A را از آن خود کرد. وی همچنین تهیه کنندگی نمایش "گردها" را بر عهده داشت که در سال 1987 جایزه NAACP را برای تئاتر دریافت کرد.
زندگینامه دنسمور ، سواران بر طوفان: زندگی من با جیم موریسون و درزها ، در سال 1991 منتشر شد و پرفروش ترین کتاب نیویورک تایمز بود. او مقاله هایی برای نشریه رولینگ استون ، لندن گاردین ، ملت و بسیاری از روزنامه های صنفی موسیقی نوشته است.
تولد: 1 دسامبر 1944
رابی کریگر گیتاریست گروه ددرز The Doors
ROBBY KRIEGER
Guitarist for The Doors
صداهای کشش دست روی سیم های عجیب و غریب ، ریتم های جادویی ، تکنوازی های اکتشافی رابی کریگر گیتاریست این گروه ، صدایی به شدت تند و گزنده را به گروه The Doors آورد. اما او همچنین یک آهنگساز اصلی در گروه بود و برخی از بزرگترین آهنگ های آنها را نوشت ،به ویژه محبوب شماره 1 جذاب "Light My Fire"
قبل از شروع کردن گیتار در سن 17 سالگی ، بومی L.A ترومپت و پیانو را آموخت. الهام بخش او در نوازندگی گیتار نه از راک اند رول بلکه از موسیقی فلامنکو اسپانیا حاصل شد. با این حال ، اولین قهرمان گیتار وی ، افس ماز ، وس مونتگومری بود.
پس از مرگ موریسون در سال 1971 ، کریگر ، مانزارک و دنسمور به عنوان سه نفر اعضا باقی مانده ادامه دادند. آنها دو آلبوم دیگر به عنوان Doors منتشر کردند قبل از اینکه آن را در 1973 متوقف کنند ، اگرچه آنها چند سال بعد دوباره جمع شدند و برای شعرهایی که موریسون کمی قبل از مرگ ضبط کرده بود ، به عنوان آلبوم An Prayer American (1978) آهنگ پس زمینه (بک گراند ) منتشر کردند.
کریگر در ادامه به عنوان یک گیتاریست جاز از موفقیت چشمگیری برخوردار شد و در سالهای 1970 و 80 با تعداد زیادی رکورد با گروه رابی کریگر ضبط کرد. نسخه ها (1983) و No Habla (1986) به خوبی توانایی همه فن حریف بودن او را نشان می دهند. او می گوید: "من فکر می کنم نواختن گیتار یکی از مواردی است که با افزایش سن بهتر می شود." رابی کریگر در لیست "100 گیتاریست برتر تمام دوران" شرکت رولینگ استون قرار دارد.
تولد: 8 ژانویه 1946
منبع: thedoors.com
قطعه زیبای Light My Fire این قطعه در آلبوم The Doors در سال 1967 منتشر شد.
قطعه زیبای The End این قطعه در آلبوم The Doors در سال 1967 منتشر شد و سال‌ها بعد در فیلم “و اینک آخرالزمان” فرانسیس فورد کوپولا نیز استفاده شد.
قطعه زیبای Break on Through
قطعه زیبای Love Me Two Times ، این قطعه در آلبوم Strange Days در سال 1967 منتشر شد.
قطعه زیبای Touch Me، این قطعه در آلبوم The Soft Parade در سال 1969 منتشر شد.