زندگینامه جان فورد کارگردان برنده چهار اسکار کارگردانی سینما

او بیشتر به خاطر وسترن هایش شهرت دارد ، اما چندین اقتباس بدیع ادبی از او در میان بهترین فیلم های تمام دوران تاریخ سینما قرار دارد.

نکاتی درباره زندگی جان فورد: 
 نام کامل: شان آلوسیوس فینی
 شغل: کارگردان سینما 
 متولد: 1 فوریه 1894 در کیپ الیزابت ، ماین
 درگذشت: 31 آگوست 1973 در پالم کویر ، کالیفرنیا
 همسر: مری مک براید اسمیت
 فیلم های منتخب: Stagecoach (1939) ، اخوشه های  خشم (1940) ، How Green Was My Valley (1941) ، The Searchers (1956)
 دستاوردهای کلیدی: 4 جایزه اسکار بهترین کارگردانی و مدال آزادی ریاست جمهوری

سنین جوانی و دورا ن تحصیل 

جان فورد (متولد شان آلوسیوس فینی) در یک خانواده مهاجر ایرلندی در ماین به دنیا آمد ، در یک محیط نسبتاً مرفه رشد کرد.  پدرش در پورتلند ، بزرگترین شهر ماین سالن غذاخوری داشت.  فورد یکی از یازده فرزند خانواده بود.  بسیاری از پروژه های سینمایی بعدی جان فورد مربوط به میراث سنت های ایرلندی آمریکایی او بود.

جان فورد جوان در دبیرستان فوتبال آمریکایی بازی می کرد.  او به دلیل عادت در پایین انداختن کلاه ایمنی هنگام شارژ خط ، لقب "گاو نر" را بدست آورد.  برادر بزرگتر فورد ، فرانسیس ، حدود سال 1900 پورتلند را ترک کرد تا در تئاتر به دنبال فرصت شغلی در نیویورک باشد. او موفق بود و نام هنری را فرانسیس فورد را برای خود گرفت.  تا سال 1910 ، فرانسیس برای جستجوی حرفه سینما به کالیفرنیا نقل مکان کرد.  پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان ، در سال 1914 ، برادر کوچک فرانسیس ، جان ، با امید به شروع کار خود به کالیفرنیا نقل مکان کرد.
 
فیلم های صامت 
جان فورد کار خود را در هالیوود به عنوان دستیار تولید فیلم های برادر بزرگترش  آغاز کرد.  او به عنوان بدلکار ، دستیار کاگردان، دو برابر برادرش و بازیگر گاه به گاه کار  می کرد.  با وجود رابطه مشاجره آمیز بین این دو ، در عرض سه سال همکاری ، جان دستیار اصلی برادرش بود و اغلب دوربین و صحنه را اداره می کرد.
زمانی که جان فورد اولین بار به عنوان کارگردان در سال 1917 ظاهر شد ، خورشید حرفه فرانسیس فورد برادرش رو به افول بود.  بین سالهای 1917 و 1928 ، فورد جوان روی بیش از 60 فیلم صامت کار کرد.  با این حال ، تنها ده تا از آنها کاملا سالم مانده اند.  جان فورد در کل دوران حرفه ای خود یکی از سر شلوغ ترین کارگردانان هالیوود بود ، اما سالهای سینمای صامت حتی طبق استاندارد او بسیار غیرمعمول بود.
جان فورد اولین موفقیت چشمگیر خود را به عنوان کارگردان با حماسه سال 1924 خود فیلم اسب آهنی که در مورد ساخت اولین راه آهن فرا قاره بود به دست آورد.  او این فیلم را در محل کوههای سیرا نوادا با ۵۰۰۰ نفر نیروی انسانی  ، ۲۰۰۰ اسب و یک هنگ سواره فیلمبرداری کرد.  از جمله وسایل مورد استفاده می توان به یک مربی صحنه اصلی اشاره کرد که.  درآمد این فیلم با بودجه ۲۸۰ هزار دلار تخمین زده شده است که بیش از ۲ میلیون دلار درآمد کسب کرده است. 

سینمای وسترن
 جان فورد را بیشتر به خاطر وسترن هایش به یاد می آورند.  او از دهه 1930 تا 1960 به طراحی ظاهر و احساس فیلم کلاسیک وسترن کمک کرد.  یکی از بازیگران محبوب او ، جان وین ، در بیش از 20 فیلم فورد به عنوان بازیگر برجسته ظاهر شد.  جان وین در ابتدای کار خود در تعداد بیشماری پروژه حضور داشت و به عنوان بازیکن مکمل هم بازی می کرد.
فورد علی رغم موفقیت اولیه خود با فیلم "اسب آهنین" ، بین سالهای 1926 و 1939 هیچ فیلم وسترن دیگری را کارگردانی نکرد. با این حال ، هنگامی که او دوباره به صندلی کارگردانی  بازگشت ، فورد آنچه را که بسیاری از منتقدان آن را یکی از بهترین فیلم های تمام دوران می دانند ، ساخت .  Stagecoach این فیلم در سال 1939 ساخته شد و داستان مهاجرین بسیار خشنی بود ککه در خلأ وسیع قانون در غرب هنگام مسلط شدن سفید پوستان بر قلمرو خطرناک Apache به این مناطق سرازیر شدندبود ، این فیلم به شدت مخاطبان را به وجد آورد.  این فیلم در هفت رشته نامزد جایزه اسکار شد از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی که آن را به دست آورد.  توماس میچل برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برنده شد.  گزارش شده است که اورسن ولز در تهیه کنندگی  و کارگردانی فیلم مشهورش همشهری کین فیلم Stagecoach را از جهت تولید و کارگردانی به شدت مورد مطالعه قرار داده است.
در طول جنگ جهانی دوم ، جان فورد در خزانه داری نیروی دریایی ایالات متحده مشغول خلق مستندهایی از زمان جنگ بود.  او برای دو فیلمش اسکار گرفت.

او در روز آغاز حملات به اروپا با ارتش ایالات متحده بود و از فرود ساحل نورماندی فیلمبرداری کرد.  وی پس از مجروحیت هنگام ثبت فیلم هایی تاریخی حملات جنگ جهانی دوم، به دلیل شجاعت در طول جنگ نشان شجاعت گرفت.
اولین فیلم جان فورد پس از خدمت در جنگ جهانی دوم ، فیلم سینمایی My Darling Clementine (وسترن) بود كه در این فیلم با یكی دیگر از هنرپیشه های مورد علاقه این كارگردان ، هنری فوندا ساخته شد.  او این فیلم را با سه گانه ای مصطلح به فیلم های سواره بر اسب (کابوی) با بازی جان وین دنبال کرد.  آنها شامل جهارمین  آپاچی 1948 ، 1949 او روبان زرد پوشید و ریو گراند 1950 بود.
 وسترن بعدی فورد تا سال 1956 ساخته نشد و با جستجوگرها با بازی جفری هانتر و ستاره در حال ظهور ناتالی وود ، جستجوگران خیلی زود به یکی از آثار مهم کلاسیک تبدیل شدند.  در سال 2008 ، انستیتو موسسه فیلم آمریکا آن را بزرگترین وسترن در تمام دوران  ها نامید.
 در سال 1962 ، جان فورد فیلم The Man Who Shot Liberty Valance ( چه کسی لیبرتی والاس را کشت) را با بازی جیمز استوارت و جان وین ساخت .  بسیاری از ناظران آن را آخرین فیلم بزرگ فورد می دانند.  این موفقیت بزرگ و یکی از 20 فیلم برتر پولساز سال بود.  Cheyenne Autumn ، آخرین وسترن  جان فورد، در سال 1964 به نمایش درآورد . متأسفانه ، این فیلم در گیشه موفق نبود و تبدیل به گرانترین و ناموفق ترین فیلم کارگردان افسانه ای شد. 

اقتباس از آثار کلاسیک
 جان فورد علی رغم ارتباط عمیقش  با وسترن و تولید بسیاری آثار ، هیچ کدام از اسکارهای بهترین فیلم خود را برای آنها کسب نکرد.  سه جایزه از چهار جایزه به دلیل اقتباس های بدیع از آثار کلاسیک به دست آمد.  چهارمین اسکار به فیلم بلند «مرد آرام» تعلق گرفت که برداشتی است از یک داستان کوتاه. 

 اولین فیلم جان فورد که نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شد اقتباس از رمان Arrowsmith نوشته  سینکلر لوئیس در سال 1931 بود.  فورد اولین اسکار بهترین کارگردانی خود را با اقتباس از فیلم The Informer (تهیه کننده لیام اوفلاهرتی) در سال 1935 ، با اقتباس از داستانی ملهم از جنگ استقلال ایرلند دریافت کرد.

 در سال 1940 ، فورد رمان بزرگ جان اشتاین بک را تصویر کرد: خوشه های خشم.  این سومین فیلم متوالی کارگردان بود که با بازیگر جوان هنری فوندا کار می کرد.  اندکی پس از پایان رکود بزرگ ، این فیلم با موفقیت چشمگیری روبرو شد.  این دومین اسکار بهترین فیلم را برای فورد به ارمغان آورد و خوشه های خشم غالباً در لیست بهترین فیلم های تاریخ قرار دارد.

 سومین جایزه اسکار بهترین کارگردانی جان فورد یک سال بعد با اقتباس از حماسه استخراج معدن ولز How Was Was Green My Valley (اسکار معدن سبز) بود.  این فیلم مشهور Citizen Kane را برای جایزه اسکار بهترین فیلم 1941 شکست داد.  این فیلم یک درام کلاسیک طبق زندگی طبقه کارگر است که روح آن اسکار قبلی فورد است که تقریبا همین مضمون را داشت. 
آخرین جایزه اسکار بهترین کارگردانی فورد با فیلمی به دست آمد. که کمپانی فیلمسازی وی نمی خواست آن را بسازد.  آنها با فشار فورد ، بودجه ای برای اقتباس از داستان کوتاه در سال 1952 ، با بازی جان وین ، در فیلم "مرد آرام" تأمین کردند.  نگرانی بی اساس بود.  این فیلم علاوه بر کسب جایزه بهترین کارگردانی برای چهارمین بار که دستاوردی بی نظیر بود  ، یکی از ده فیلم برتر پولساز سال بود.

کارهای اواخر عمر 
 جان فورد علی رغم این که به دلیل بیماری جسمی و کاهش بینایی فغالیت برایش بسیار سخت شده بود ، در دهه 1960 به خوبی کار کرد.  او ریف دونووان ، آخرین فیلمش با جان وین را در سال 1963 به پایان رساند. این آخرین موفقیت بزرگ تجاری فورد بود که بیش از 3 میلیون دلار در گیشه درآمد کسب کرد.  آخرین فیلم بلند او ، 7 زن ، در سال 1966 بر روی پرده نمایش ظاهر شد .  این داستانی در مورد زنان مبلغ در چین بود که می خواستند خود را در برابر یک فرمانده جنگ مغولستان محافظت کنند.  متأسفانه ، این فیلم یک تبلیغ تجاری بود. و از باب هنری و سینمایی ارزشی نداشت. 
آخرین پروژه تکمیل شده جان فورد مستندی در مورد تجهیزات و قدرت دریایی ایالات متحده با عنوان Chesty: A Tribute to a Legend بود.  این روایت توسط جان وین ارائه شده است.  اگرچه در سال 1970 فیلمبرداری شد ، اما تا سال 1976 اکران نشد. فورد در آگوست 1973 درگذشت.

میراث جان فورد
جان فورد همچنان رکورد بیشترین جوایز اسکار بهترین کارگردانی را با 4 بار در کارنامه خود ثبت کرده است.  او همچنین برای دو مستند زمان جنگ اسکار گرفت.  در سال 1973 ، او اولین دریافت کننده جایزه موفقیت هنری زندگی موسسه فیلم آمریکا بود.  در همان سال ، فورد مدال آزادی را از ریاست جمهوری آمریکا دریافت کرد.  او تنها کسی نبود که برای فیلم های خود جایزه می گرفت.

جان فورد در مجموع چهار بار جایزه اسکار را دریافت کرد و ده بار فیلم هایش کاندید دریافت جوایز اسکار شد. 

منابع: www.thoughtco.com/john-ford-biography