زندگینامه و آثار نن گلین Nan Goldin عکاس و هنرمند مستند اجتماعی
نان گلدین، عکاس آمریکایی، به خاطر روایت های بصری و پروژه های عکاسی که جزئیات فعالیت های اعتیاد آور و جنسی او را شرح می دهد در دنیای هنر خود - مستند نگاری- مشهور شده است.
متولد: 12 سپتامبر 1953 (سن 68 ساله) واشنگتن دی سی ایالات متحده آمریکا آثار قابل توجه: "تصنیف وابستگی " "خانواده نن گلدین، 1990-1992"
نان گلدین، (متولد 12 سپتامبر 1953، واشنگتن، دی سی، ایالات متحده)، عکاس آمریکایی، به خاطر روایت های بصری و پروژه های عکاسی که جزئیات دنیای فعالیت های اعتیاد آور و جنسی او را شرح می دهد در دنیای هنر خود مستند نگاری مشهور شده است. پس از ترک خانه در سن 13 سالگی، گلدین در خانه های پرورشی زندگی کرد و در یک مدرسه جایگزین در لینکلن، ماساچوست تحصیل کرد. گلدین که به افسانه های طبقه متوسط در مورد عشق جاودانه بین دو جنس مشکوک بود و به دلیل سوگواری برای خواهری که در سال 1964 جان خود را از دست داد، ، به دنبال خانواده ای جایگزین برای روابط خونی خود شد. با انجام این کار، او بخشی از گروهی از مردان و زنان جوان ناشناس شد که درگیر مواد مخدر، سکس و خشونت بودند.
گلدین بسیار تحت تأثیر سینمای رئال و بدون شک متأثر از کار عکاس آمریکایی لری کلارک بود، در سال 1971 عکاسی را آغاز کرد. اولین آثار منتشر شده او (1973) تصاویر سیاه و سفیدی از ترنس ها و ترنسکشوال ها بود. در سال 1974 او شروع به تحصیل هنر در مدرسه موزه هنرهای زیبای بوستون کرد، جایی که او یک پرتره عظیم از زندگی خود را آغاز کرد، که صدها رنگ شفاف از خود و دوستانش دراز کشیده یا نشسته در رختخواب، درگیر بازی های جنسی بود. بهبودی از درمان علیه آنها، یا تزریق مواد مخدر به خود. مشارکت او در این دنیای هرمنتیک در یک توالی روایی دیاریستیک از شفافیت‌های غالباً بی‌تمرکز اما به شدت رنگارنگ که به‌عنوان اسلایدی با عنوان «تصنیف وابستگی جنسی» (1981) تنظیم شده بود، شد. همراه با یک موسیقی که راک، بلوز، اپرا و رگی را با هم ترکیب می کند، در ابتدا در کلوپ های شبانه و در نهایت در گالری ها نمایش داده شد. گلدین در طول دهه 1980 به کار بر روی این پروژه ادامه داد و در سال 1986 در قالب کتاب آن ها را تکثیر کرد. پروژه آمی در ارتباط با زیبایی شناسی عکس فوری…. عکس های فوری از روی عشق و به یاد آوردن افراد، مکان ها و زمان های مشترک گرفته شده اند. آنها در مورد ایجاد یک تاریخ با ضبط یک لحظه ناب زیستن هستند.
در دهه 1990، او همچنین مجموعه‌ای از تصاویر به نام - aph drag queens با اشاره به نمایشگاه انسان‌گرایانه و تأثیرگذار "خانواده مرد" ادوارد استیچن در سال 1955 - خانواده نان، 1990-1992، که در آن بیماری ایدز دوستانش و مرگ های مرتبط با آن را از طریق عکاسی مستند کرد، خلق کرد. -او در سفر به آسیا از جوانان ژاپنی عکاسی کرد و در سال 1995 آن تصاویر را در کتاب عشق توکیو: تب بهاری 1994 منتشر کرد. در سال 1995 او همچنین یک فیلم زندگینامه ای برای بی بی سی با عنوان I'll Be Your Mirror (با فیلمساز ادموند کولتارد) ساخت.
گلدین در قرن بیست و یکم موضوع نمایشگاه های گذشته نگر در موزه هنر آمریکایی ویتنی در شهر نیویورک (1996-1997) و در مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس (2001) بود. او همچنین جوایز متعددی را دریافت کرد، از جمله جایزه هاسلبلاد در سال 2007، جایزه سالانه ای که توسط بنیاد هاسلبلاد به «عکاس شناخته شده برای دستاوردهای بزرگ» اعطا می شود.
گلدین در طول زندگی حرفه‌ای خود به دلایل مختلفی از جمله تلاش‌ها برای پایان دادن به اپیدمی مواد مخدر در ایالات متحده شرکت داشت. او در سال 2017 برای اعتیادش به مسکن OxyContin تحت درمان قرار گرفت و بعداً تجربه خود را در مجله Artforum بازگو کرد. او از خانواده ساکلر، که بخشی از ثروت خود را از فروش مواد مخدر به دست آوردند، خواست تا مسئولیت نقش خود در این بحران را بر عهده بگیرند. گلدین همچنین گروه حمایتی (PAIN) را تشکیل داد که در موزه‌هایی مانند گالری آرتور ام ساکلر در واشنگتن دی سی و ساکلر وینگ در موزه هنر متروپولیتن در شهر نیویورک تظاهرات اعتراضی برگزار کرد تا این مؤسسات را محکوم کند. و وادار به استفاده از بودجه خانواده برای ایجاد مراکز ترک اعتیاد کند.
منبع وب سایت: https://www.britannica.com/biography/Nan-Goldin